LINIE HODOWLANE
Analizując liczebność koników wpisywanych do kolejnych tomów ksiąg stadnych, można zauważyć ich stałą tendencję wzrostową. Jednocześnie, szczegółowa analiza rodowodowa pokazuje, iż obecnie w populacji, w której wyodrębniono 35 linii żeńskich i 6 linii męskich, tylko część wykazuje progresję (dostateczną aktywność hodowlaną).
Z linii męskich najmniej licznie reprezentowane są linie ogierów: Liliput i Glejt I.
Spośród 35 linii żeńskich aktywnych jest tylko 16 linii, z których 6 wykazuje wyraźną progresję (Liliputka I, Karolka, Zaza, Urszulka, Tarpanka I, Traszka), a pozostałe niewielki rozwój lub stagnację (Tygryska, Popielica, Wola, Białka, Ponętna, Misia II, Dzina I, Tunguska, Bona, Geneza).
Najbardziej zagrożone wyginięciem są obecnie linie następujących klaczy: Bona, Ponętna, Geneza i Białka.
Przynależność ogierów i klaczy do wyodrębnionych linii genealogicznych wskazuje na nierównomierną ich reprezentację, co wpływa na niedostateczne zróżnicowanie zmienności genetycznej obecnej populacji konika polskiego.
Istniejące linie żeńskie w kolejności od najbardziej do najmniej licznych ( stan na 31.12.2006):
Liliputka I
Karolka
Zaza
Urszulka
Tarpanka I
Traszka
Tygryska
Tunguska
Wola
Geneza
Dzina I
Popielica
Białka
Misia II
Ponętna
Bona
Istniejące linie męskie w kolejności od najbardziej do najmniej licznych (stan na 31.12.2006):
Wicek
Goraj
Chochlik
Myszak
Glejt I
Liliput
źródła:
“Tablice genealogiczne koników polskich” dr hab. Zbigniew Jaworski
“Program ochrony zasobów genetycznych koni rasy konik polski” opracowany przez
dr hab. Zbigniewa Jaworskiego i dr Iwonę Tomczyk-Wronę